Op zondag morgen kwam Michael - de ingenieur van het SNEL uit vorig bericht, waarover in een volgend bericht zelfs nog meer volgt - me met zijn chauffeur ophalen in de Procure.
Hij was namelijk zo enthousiast dat ik in Kisangani was, dat hij me eens wou meenemen op een uitstapje.
Zo zijn we - Michael, zijn chauffeur, zijn 5-jarig dochtertje Jennifer, Bruno m'n gids & ik - vertrokken richting kilometer 45 op de weg naar Lubutu.
- Eventjes ter info: de meeste dorpjes in de ruime omgeving krijgen hun naam aan de hand van de afstand van het stadshuis in het centrum van Kisangani -
De wagen - een Toyota Corona 'Premio' en volgens mij onmogelijk te vinden op de Europese markt wegens te onveilig voor onze normen - is een duidelijk voorbeeld van de invloed van de Chinezen en Japanners op de lokale economie. Buiten de dag-dagelijkse voedingswaren wordt alles hier geïmporteerd uit het verre oosten. ...
Maar terug naar ons avontuur.
Dit is dus het interieur van de totaal-onaangepast-aan-de-conditie-van-de-weg wagen en een zicht om de we richting het dorpje.
Goed een half uur nadat we de ge-asfalteerde weg verlaten hadden kwamen we aan bij PK45 - point kilomètre 45 vanaf centrum Kisangani. Dit was echter nog niet onze eindbestemming, want het vervolg van de tocht was het 'à pied' te doen.
Zodoende ging de tocht in echte 'style coloniale' verder tot diep in de brousse en zelfs tot in het 'forêt primaire'.
Gelukkig lag onze route hoofdzakelijk in het oerwoud zodat we toch een beetje beschut waren tegen de verzengende hitte van de eeuwig-brandende evenaars zon.
1h en 5 km later kwamen we eindelijk aan bij het doel van deze escapade.
Eerst nog even een groepsfoto van onze heuse 'expeditie'.
- Als ik deze foto zie heb ik eigenlijk het gevoel dat we daar toegekomen zijn met 3x zoveel 'gidsen' dan als we vertrokken zijn aan PK 45. Diep in het oerwoud zijn er nog vele misteries te vinden. -
Om uiteindelijk te kunnen genieten van ons einddoel:
de watervallen op de rivier AMUNYALA
Gewoon beneden staan kijken was uiteraard niet volgende voor de verborgen avonturier in mij.
Dus zijn we de watervallen beginnen beklimmen.
Ongeveer 13 niveauverschillen en 40m hoger was dit het resultaat van al onze inspanningen.
Een prachtig zicht op het 'forêt primaire' boven de al even prachtige watervallen van de Amunyala.
Ik weet dat de foto's op geen enkele manier de sfeer van deze plek kunnen weergeven, maar als architect moest ik toch direct aan een klassieker uit het vakjargon denken.
Vol goede moed zijn we dan maar begonnen aan de helse terugtocht doorheen 5km jungle.
- Travel Tip: indien je ooit in Kisangani komt en tijd hebt voor een uitstapje, vraag dan naar de 'chutes AMUNYALA' -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten